Segundo a Real provisión do 21 de xuño de 1786, a súa creación débese ós escribáns de número da vila de Pontevedra. Non se menciona data de creación. O documento máis antigo existente no Arquivo é de 1489. Tiñan como actividades principais a celebración dunha festa a súa patroa, misas e aniversarios; como asociación benéfica visitaba os presos e os enfermos os mércores de cada mes, socorría os pobres e dáballe dotes ás mozas orfas e honradas.

Gobernábase por un muordomo e por oito deputados para as comisións da congregación. O dous cargos elixíanse anualmente por “cántaro e sorte”; un tesoureiro, que daba conta anualmente dos investimentos das rendas, das esmolas e das obras; ditas contas eran aprobadas e revisadas pola Congregación; avogado, médico e capiscal. A súa sede estaba nunha capela do convento de San Francisco.

Desaparece a raíz da Desamortización de Mendizabal, pasando os seus bens a ser administrados pola Xunta de Beneficencia (1838).