O concello de Dozón sitúase ó nordeste da provincia de Pontevedra, na comarca do Deza, lindando coa provincia de Ourense e cos concellos de Lalín e Rodeiro.

Ocupa unha superficie superior ós setenta e un quilómetros cadrados cun total de 53 entidades de poboación dispersas en oito parroquias diferentes: Bidueiros, O Castro, Dozón, As Maceiras, Saa, Sanguiñedo, O Sisto e Vilarello, nas que residen algo máis de dous mil cincocentos habitantes.

Esta área xeográfica formou parte da provincia de Lugo ata a división constitucional e a reforma posterior que derivou na súa inclusión definitiva na provincia de Pontevedra. As súas parroquias dependían de dúas xurisdiccións: a de Deza, na que o señorío correspondía ó conde de Lemos e que ocupaba as parroquias de Sanguiñedo e Sisto; e a de Dozón, con xurisdicción real e que comprendía as parroquias restantes.

No proceso de establecemento constitucional dos concellos chegaron a funcionar concellos en Saa e en O Castro; este proceso culmina en 1836, dentro do que entón era partido xudicial de Lalín, establecéndose os concellos de Dozón, Agolada, Carbia, Lalín, Chapa e Rodeiro.

No caso de Dozón, queda integrado por nove parroquias, as que aínda hoxe o compoñen e a de San Pedro de Mosteiro. Esta parroquia será suprimida no arranxo parroquial de 1890 e divididos os seus fregueses nas parroquias de Dozón e Bidueiros. Así mesmo tense constancia de varias modificacións da capitalidade do concello ata a actualidade que se sitúa no lugar de O Castro.

Dispóñense estes fondos na propia casa do Concello, unha moderna edificación, cun bo estado de conservación, distribuída en baixo, planta, a carón da estrada nacional que vai de Santiago de Compostela a Ourense, que acolle a totalidade dos servizos municipais.

Os locais do arquivo municipal atópanse na planta baixa, á dereita da escaleira de acceso á planta superior. Son dúas pequenas salas similares de algo máis de seis metros cadrados cada unha, dotadas dun amplo ventanal; en ámbalas dúas instalouse preto de oitenta metros lineais de estantes metálicos, suficientes para os fondos existentes, así como unha mesa de consulta e traballo e un ficheiro metálico.

Contan cunhas boas condicións de habitabilidade, iluminación e ventilación.

O primeiro proceso organizativo levouse a cabo no ano 1989, acometéndose dende entón sucesivas actuacións de reincorporación, informatización e adaptación ó novo cadro de clasificación usado na actualidade para estes procesos, nos anos 1994, 1998, 2003, 2007, 2009, 2011 e 2013.

Os traballos de organización e descrición documental, baixo a dirección técnica do STPDOC, leváronos a cabo:
Inés Pájaro Porral
Fé Cortiñas Rodríguez
Ana María Facal Maroñas
Fernando de Frías Conde
José Ramón López Fernández
Gemma López Salazar
María del Carmen Fariña Fernández
María de los Ángeles Vázquez Martínez
Iria Chaves Moledo
Mónica Núñez Carro
Isabel Couso Bravo
Jorge García García
José Gago García-Bravo
Alberto Aramburu García-Pintos
Fátima Baña Hernanz
Pablo Pastoriza Rozas
Paula Boullosa Rodríguez

Destaca o escaso volume documental motivado polas perdas, especialmente, de fondos documentais do século XIX. Son moi significativas as dos libros de actas do Pleno, conservados só dende 1862 e non na súa totalidade.

A maior parte dos fondos pertencen á sección de Facenda, conservándose documentación contable dende 1858 e referida á contribución territorial rústica dende 1848.

É de destacar dentro da sección Servizos os documentos electorais dende 1877, das quintas dende 1867 ou dos padróns de habitantes dende 1885, anque todos eles con certa descontinuidade.