O territorio do concello de Valga sitúase no noroeste da provincia de Pontevedra, configurado polo leito do río Ulla, lindando coa provincia da Coruña e cos concellos de Dodro, Pontecesures, A Estrada, Cuntis, Caldas de Reis e Catoira.

Ocupa unha superficie superior ós trinta e oito quilómetros cadrados, con cincuenta e oito entidades de poboación dispersas nas súas cinco parroquias actuais: Campaña, Cordeiro, Setecoros, Valga e Xanza, nas que residen máis de seis mil habitantes.

Esta área xeográfica formou parte da provincia de Santiago ata a división constitucional e a reforma posterior, que derivou na súa inclusión definitiva na provincia de Pontevedra. A totalidade das parroquias dependían daquela das xurisdiccións de Cordeiro e de Padrón, ámbalas dúas con señorío do arcebispo de Santiago.

Iniciado o proceso de constitución dos concellos no século dezanove planéase inicialmente a creación do concello de Cordeiro, integrado por dez parroquias e con capitalidade no lugar de Forno; no remate do proceso modifícase sensiblemente esta pretensión inicial e xorden dous concellos diferentes: Valga, con seis parroquias, e Catoira, con outras catro, formando parte os dous do Partido Xudicial de Caldas de Reis.

Posteriormente, en 1925, producirase a segregación da Entidade Local Menor de Pontecesures e, polo tanto, desa parroquia para formar un concello independente; o concello de Valga dende entón queda coa súa fisionomía actual.

A casa do concello atópase a carón da estrada N-550; inaugurada a principios da década dos anos noventa do pasado século presenta unha planta irregular, en forma de “L”, en pedra e con baixo, planta e aproveitamento baixo cuberta; tamén conta cunha ampla superficie para albergar as dependencias, os servizos municipais e o xulgado de paz.

No ano 1991 procedeuse a instalar nesta nova edificación o arquivo municipal, para o cal se reservou a superficie do baixo cuberta, á que se accede na actualidade por escaleira lateral ou ascensor.

Conta este local cunha superficie útil superior ós cento sesenta metros cadrados e coas dotacións necesarias de equipamentos e mobiliario para a conservación, tratamento e consulta do fondo documental; ademais a súa estructura reforzouse e rebozouse para soportar o peso da documentación, o que mellorou as súas condicións de habitabilidade, iluminación e ventilación.

A primeira actuación para a organización dos fondos documentais levouse a cabo nos anos 1986-1987, data a partir da cal se acometeron novos procesos de reincorporación, informatización e adaptación ó novo cadro de clasificación, incluída a mellora do local, nos anos 1991, 2002, 2005, 2008, 2010, 2012 e 2015.

Os traballos de organización e descrición documental, baixo a dirección técnica do STPDOC, leváronos a cabo:
Manuel Cortés Couselo
María Clara Chenlo Sanmarco
Vicente García Romero
María Luisa Justo Miras
Mónica Núñez Carro
Rosa Pérez Diz
Irene Tapia Pena
María Eugenia Valenzuela Senn
Isabel Balchada Bermúdez
Lara María Moldes González
Francisco Orge Ventín
Montserrat Romero Alonso
María Torres Hermida
Ángela Garra Oubiña
María del Carmen Fariña Fernández
Alberto Aramburu García Pintos
Alfonso Gómez Martín
María Lede Pérez
Olalla Barreiro Molano
Antón Vázquez Escudero
Óscar Pena Espiño
Miguel Ángel Rocafort Ferradás
José Ángel Reyes González
Sabela Vázquez Díaz
Lorena Garcóa Novoa

A maior parte da documentación corresponde ó século XX, con notables perdas documentais, especialmente sensibles no referido ós libros de actas do Pleno anteriores a 1885, e soamente con notables testemuños do século dezanove no tocante ás contas e presupostos municipais, á contribución rústica e urbana e, máis ocasionalmente ás quintas e milicias que son os documentos máis antigos (1836).