O concello de Ponte Caldelas sitúase no centro da provincia de Pontevedra lindando cos concellos de Cotobade, A Lama, Fornelos de Montes, Soutomaior e Pontevedra.

Ocupa unha superficie de algo máis de oitenta e seis quilómetros cadrados cun total de trinta e tres entidades de poboación dispersas nas súas nove parroquias: Anceu, Castro Barbudo, Caritel, Forzáns, A Insua, Ponte Caldelas, Taboadelo, Tourón e Xustáns, nas que residen algo máis de sete mil cincocentos habitantes.

Esta área xeográfica formou parte das provincias de Santiago e de Tui ata a división constitucional e a reforma posterior que derivou na súa inclusión definitiva na provincia de Pontevedra. As súas parroquias dependían das xurisdiccións de Caldevergazo e Pontevedra, con señorío do arcebispo de Santiago, e da de Soutomaior, con señorío do propio Duque de Soutomaior.

No período preconstitucional chegaron a funcionar os concellos de Caldelas, Tourón e A Insua. Xa no proceso de establecemento constitucional dos concellos, este territorio foi integrado no partido xudicial de Caldebergazo ou A Lama, que logo no ano 1845 cambiaría a súa denominación e capitalidade por Ponte Caldelas; será no ano 1836, dentro da planificación definitiva para o antedito partido xudicial, cando se establece o concello de Caldelas.

Esta denominación modificouse pola de Ponte Caldelas en 1845 coincidindo coa adxudicación da capitalidade do partido xudicial; inicialmente, aínda co mesmo territorio que hoxe, estaba formado por oito parroquias, ás que se engadiría no ano 1868 a de Caritel, segregada da de Santa Eulalia de Ponte Caldelas.

Dispóñense estes fondos na propia casa do concello, unha edificación en pedra, construída en 1812, de muros sólidos e con profusión de vans, na que destaca a triple arcada da súa fachada sobre a que se dispón unha ampla balconada e o artesoado do seu salón de sesións.

A necesidade de novos espazos derivou na ampliación das instalacións mediante o enlace coa edificación lateral ocupada anteriormente pola Cámara Agraria Local a través dunha estrutura metálica e acristalada, que acolle parte das oficinas municipais e o arquivo municipal.

A falla de planificación dun espacio específico para a conservación da documentación obrigou sempre a busca de solucións provisionais, condicionadas pola estructura do edificio. Os locais dedicados a arquivo municipal situábanse na planta baixa, na ala dereita do edificio, con forma rectangular e dous niveis comunicados por unha escaleira metálica pregable; e outra pequena sala na primeira planta, a carón do salón de sesións.

A recente ampliación destinou o espazo útil resultante da creación dunha entreplanta para a ubicación das instalacións e equipamentos do arquivo municipal. Son un total de tres pequenas salas anexas pero independentes, cunha superficie total próxima ós cincuenta metros cadrados, nos que logo do seu equipamento dispúxose a documentación.

A insuficiencia espacial obrigou a habilitar un espazo para depósito dunha parte do fondo documental nunha sala ubicada nas dependencias deportivas de propiedade municipal, á que se trasladaron máis de mil unidades de instalación.

O primeiro proceso organizativo levouse a cabo no ano 1985, acometéndose dende entón sucesivas actuacións de reincorporación, informatización e adaptación ó novo cadro de clasificación nos anos 1986, 1988, 1996, 2000, 2003, 2006, 2009, 2011, 2013, 2016, 2017

Os traballos de organización e descrición documental, baixo a dirección técnica do STPDOC, leváronos a cabo:
Beatriz Barciela Castrelos
José Luis Castro Carpintero
Concepción Contreras Pedrosa
Ana Gesteira Ponce
María de la Luz Justo Acevedo
Pilar Lago González
María Jesús Núñez Portela
María Sonsoles Ortiz de Urbina González
Lourdes Pérez-Santamarina Feijóo
Cristina Villaverde Ruibal
Alfonso Ferreiro Monteagudo
María Torres Hermida
Francisco Orge Ventín
Isabel Couso Bravo
Antón Ulla Cobián
Iria Chaves Moledo
Alberto Aramburu García-Pintos
Paula Boullosa Rodríguez
Yago Vidal Riveiro
María Sonia Novoa Novoa

A maior parte da documentación corresponde ó século XX aínda se aprecia un elevado volume documental do dezanove, con documentos ben conservados, entre os que destacan os libros de actas do Pleno dende 1837 ou as actas do partido xudicial dende 1854 ata 1953.

Naquela documentación máis actual sobresae principalmente a derivada da xestión e control urbanístico, das obras propias e dos particulares e sobre todo do control presupostario, dende 1870, e da xestión tributaria.