EDIFICIO
O romanticismo que se enmascara neste edificio maxestoso de grandes e elegantes dimensións foi obra de Genaro de la Fuente Domínguez. Accédese por unha escaleira de pedra de corte imperial custodiada por estatuas que representan virtudes, valores e devocións. A parte central realzada por un brasón e un reloxo, no lugar do escudo que locen os pazos galegos, denota a presencia fidalga, na parte inferior un balcón e unha terraza que fai de miradoiro e embaixo unha gruta escondida tras as ramaxes.
|
A porta principal de acceso é de características sinxelas, tendo impresas no seu vidro as iniciais maiúsculas dos seus antigos donos “E e A”, “Eugenio e Avelina”, enriba un balcón e no alto o reloxo. Ademais da parte central o edificio ten dúas alas laterais, de maior lixeireza, cunha mestura de clasicismo modernista, dominando a pedra coma no resto, nas columnas, nos balcóns e ornamentos que decoran cun estilo de resortes clasicistas cada oco, cada espacio. Unha terraza de gran extensión ocupa a parte superior con pilastras de pedra e traballados floreiros. A pedra e o cristal son os dous elementos principais deste palacio, ventás acristaladas ó xeito de galería, que deixa pasar a luz, convertendo o interior nun corredor no que penetra o xardín.
A presencia de moitos estilos xunto coa orixinalidade propia fan que este edificio teña unha apariencia monumental, de grandiosidade e creatividade, resultado da reconstrucción a finais do século XIX sobre un edificio do XV, a maior lembranza, o maior recordo ó ilustre Monte Ríos.
Fotografía: Anxo Rial / ArteXphoto
|